30 dagen lieve dingen doen voor anderen: Geefmaand November (drie jaar geleden ontstaan vanuit een verdubbelverzoek) loopt bijna ten einde. Halverwege de Geefmaand werden we opgeschrikt door nieuws dat alle lieve
geefdaden in één klap teniet leek te doen. Twijfel stak her en der de
kop op... gevolgd door extra motivatie om door te gaan met ons
positiviteitsoffensief!
De Verdubbeldame deed niet mee als de Verdubbeldame (dan kan ze immers zelf niets initiëren maar alleen acties van anderen na-apen) maar gewoon als Marije. Marije krijgt hier op de site eigenlijk nooit het woord, maar voor deze ene keer maakt de Verdubbeldame een uitzondering. Anders dan de Verdubbeldame mag Marije zelfs in de eerste persoon enkelvoud spreken.
De Geefmaand van Marije
Had ik er nog wel zin in, een derde keer zo'n Geefmaand? Ik wist het eerst niet. Maar de roep vanuit ex-deelnemers werd zo groot dat ik dacht "Ach toe ook maar..." Langzaam begon de voorpret toch weer te komen. En vanaf dag 1, toen de mooie geefverhalen begonnen binnen te stromen in de Geefmaandgroep, was ik weer helemaal om. Wat was dit aanstekelijk en humeurbevorderend! Samen geven is met stip het beste medicijn tegen guurte en donkerte.
Als organisator was ik natuurlijk druk met het in rechte banen leiden van die dolle boel (geintje), en in het samenvatten van al wat er gebeurde in wekelijkse nieuwsbrieven. Daarnaast zag ik kans zelf ook een rijtje geefacties te voltooien, al waren ze dit jaar van het bescheiden soort. Ik noem er hier een twintigtal.
1 - Wafels voor de volgende bezoeker
Ik drukte de vrijwilliger van het zondagscafé een munt in de hand en fluisterde: "Wil je de eerstvolgende twee personen die een wafel willen er gratis eentje geven? En niet zeggen dat het van mij is hè?"
2 - Opkikkerkaartjes
Ik verstuurde een handjevol kaarten voor vluchtelingen en zieke kinderen, en naar andere onbekenden die wel een opkikker konden gebruiken. Wil je weten hoe ik aan die adressen kwam? In de eerste nieuwsbrief staat een overzicht van initiatieven en facebookgroepen waar je zulke oproepjes vindt.
3 - Post voor andere deelnemers
Er ging een stapel kaarten op de bus voor deelnemers aan de Geefmaand. En een zelfgemaakt kaartje plus kleine verrassing naar een deelneemster die middenin een verhuizing zit maar tóch aan de Geefmaand meedoet.
4 - Pindarotsjes voor een begeleider-in-opleiding
De leerling-begeleider op mijn werk verzuchtte onlangs: "Oh ik heb zo'n zin in pindarotsjes." Zo vlak voor de Geefmaand moet je daar mee uitkijken. Hij trof natuurlijk een zakje pindarotsjes in zijn kluisje aan.
5 - Zingen met dementerenden
Ik zong met en voor ouderen met dementie in twee beschermde woonvormen, en kwam beide keren op vleugeltjes thuis. "Tien met een griffel!" riep een
dame steeds na elk liedje. Een aantal zongen en wiegden enthousiast
mee met mijn liedjes-uit-de-oude-doos. Het was wel lastig dat er
geen verpleging in de buurt was en ik
dus tegelijkertijd aan crowdmanagement moest doen. Naast me zat een
vrouwtje steeds aan mijn mouw te trekken om onduidelijke dingen te
zeggen en te vragen, en ze probeerde steeds op te staan vanuit haar
rolstoel. Een andere mevrouw zat te vloeken als een bootwerker toen ik
aankwam en liep onrustig heen en weer, en daar werden anderen dan weer
boos om. Of ik nog eens terug mocht komen om te zingen?
"Natuurlijk!" Op de tweede locatie was er iets misgegaan met de communicatie tussen de vrijwilligerscoördinator en het huis, zodat mijn komst een complete verrassing was. Maar ik werd toch hartelijk ontvangen en mocht in twee huiskamers aan de bak.
6 - Knutselen met Syrische vluchtelingen
In een asielzoekerscentrum in Arnhem hielp ik Syrische kinderen met herfstbomen knutselen. En ik hield keurig afstand van de
schminkende mbo-meiden die een middagje kwamen vrijwilligen ("Jij mag
niet meeschminken want jij kan het veel te goed, dan willen ze allemaal
bij jou" had de centrumcoördinator gezegd). Ondanks mijn jeukende handen
gaf ik alleen mondelinge tips toen er eentje zat te worstelen met een
spiderman.
7 - Complimenten voor de buren
Dit afscheurding verscheen op 'raadselachtige' wijze bij de voordeur van ons woongebouw. We weten uiteraard niet wie daar achter zat. Behalve dat de Verdubbeldame ein-de-lijk verdubbeldaad 160 mag afvinken.
8 - Appeltaart voor mijn vader en de buurvrouw
Ik
hou helemaal niet van bakken, maar op de dag dat we mijn vaders verjaardag vierden bakte ik een appeltaartje. Twee
stukken bracht ik naar de bovenbuurvrouw die me haar springvorm leende. (Later vond ik in mijn postvakje een strookje van het complimentenafscheurding [zie 7] terug waar in mijn eigen handschrift 'Jij bakt de lekkerste taarten!' op stond).
9 - Persoonlijke postzegels voor mijn vader
"Als cadeautje was voor mij het meest verrassend een vel échte postzegels
met daarop de afbeelding van een ooit door mij bij elkaar gekwast
schilderstukje..." is op mijn vaders facebooktijdlijn te lezen. Een geslaagde gift blijkbaar, al vindt hij ze te mooi om te gaan gebruiken.
10 - Wijn voor de logeerkamerbeheerders
In
april ben ik van Rotterdam naar Lent (Nijmegen) verhuisd. Ik heb nog
geen nieuwe baan en ga daarom elke week twee dagen naar Rotterdam, waar
ik dan een logeerplek zoek. Ik kan heel vaak voor een prikkie terecht in
de luxe logeerkamer van mijn oude woongemeenschap. Gisteren nam ik een
flesje wijn mee voor de bourgondische levensgenieters bij wie ik vaak de sleutel van de kamer
afhaal.
11 - Schminken op mensenrechtendag
Of ik op 10 december,
mensenrechtendag, wilde komen schminken op het
Amnesty-event dat een school in Doetinchem organiseert, vroeg een leerlinge me aan de telefoon.
Tegen alleen reiskosten. Ik schmink wel eens vaker voor goede doelen,
maar alleen als ik die zelf uitgekozen en benaderd heb (bijvoorbeeld
asielzoekerskinderen), maar als geefactie van vandaag stemde ik direct
in.
12 - Hulpkracht spelen in de supermarkt
Een winkeljongen in een voor mij onbekende AH wilde wat
verkeerd achtergelaten producten op de juiste plek zetten, maar kon die plek
niet vinden. Ik schoot hem te hulp: "Suikerhartjes? Die staan daar!" Bij de balie was
consternatie omdat een mevrouw pakketjes wilde posten maar de
frankeermachine (inclusief weegschaal) stuk was. De medewerksters hadden
geen idee hoeveel porto er bij hoeveel gram hoorde. Ik mengde me de
discussie met een belerend "tot 20 gram 1 postzegel, 20 tot 50 gram 2
postzegels..." etc. en "Dat boek is minstens 250 gram, daar moeten 5
postzegels op." Jammer dat me niet meteen ter plekke een contract bij AH
werd aangeboden.
13 - Verloting van boeken en prullaria
In de Geefmaand-facebookgroep en in een schminkgroep verlootte ik wat hebbedingetjes.
14 - Boom voor mijn vriend
Van 20 tot 27 november is het Nationale Actie Plantweek. Ik doneerde een boom
die ergens in Nederland geplant gaat worden. Ik gaf die symbolisch
aan mijn vriend, een fervente CO2-(be)strijder.
15 - Handgeschreven brief
In plaats van een emailtje schreef ik eens net als vroeger een dikke
brief naar een oud-collega-vriendin. Ik hoop maar dat ze blij werd van
mijn ontwende handschrift.
16 - Hondendrol van rollatorwielen
Een geefactie die ik, ik beken, niet bepaald met volle
overgave heb gedaan is: Een dikke vette stinkende hondendrol verwijderen
van de wielen en wielkappen van een rollator. De foto laat ik maar
achterwege...
17 - Pompoensoep voor een fotografe
Helemaal uit Haarlem kwam de fotografe die foto's zou maken
voor bij een artikel over de Verdubbeldame op nu.nl.
"Heb je zin om hier na afloop te lunchen?" sms-te ik. "Klinkt
heerlijk!" sms-te ze 's ochtends terug. Dus stond ik in mijn pyjama
een pompoen te slachten voor een soeplunch.
18 - Spulletjes in de weggeefkast
Toen ik op een dag ontzettend veel had gekregen van anderen, maar zelf nog niets substantieel liefs had ondernomen struinde ik mijn huis door op zoek naar spulletjes om weg te geven. Van die spulletjes die nutteloos staan te wezen, maar waarvan het toch wel een beetje pijn doet om ze weg te doen. Ik vulde de weggeefkast van onze woongemeenschap behoorlijk aan, en vond het leuk te zien dat er de dag erna al van alles was verdwenen. (Foto is van tevoren gemaakt, dus dit is niet mijn meuk).
19 - Applaus voor de buurmeisjes
Vlak
voor ik de deur uit wilde gaan stonden een buurmeisje en haar
vriendinnetje voor de deur, of ik een uur later naar hun
'circusvoorstelling' op de trampoline wilde komen. Ik had er direct
spijt van dat ik ze zo snel had afgewimpeld en liep alsnog even naar de
trampoline, of ze "alvast wat trucjes konden laten zien." En natuurlijk
heb ik als een dolle gejuicht en geklapt.
20 - Sinterklaaslootje voor het goede doel
'Pakjesavond voor iedereen' heet de landelijke lootjestrekking waarbij je een willekeurige Nederlander verrast en jij verrast wordt met een pakje. Een supercharmant initiatief. De 2 euro die het lootje kost gaat naar Stichting De Vrolijkheid. Ik trok het lootje van een Friese oma en bezin me nog op een cadeautje en gedicht.
Nog drie dagen te gaan...
We hebben nog drie dagen voor de boeg voordat december weer koud over ons heen plonst. Morgen pas ik op een buurmeisje op, zodat haar alleenstaande moeder een avond de bloemetjes buiten kan zetten. Zondag loop ik mee in de Klimaatparade, een cadeautje aan het milieu. Dat zou ik eigenlijk in Parijs doen, maar daar gooiden bommen roet in het eten. En er moet ook nog iets gebeuren met cadeautjes in schoenen. En met huizenruilers verrassen. Ik heb dus zo'n vermoeden dat het ook de laatste dagen helemaal goed gaat komen.
Benieuwd wat voor lieve ongein de andere deelnemers uitspookten?
Je vindt per week een bloemlezing in de Geefmaand-nieuwsbrief. Mét glimlach-van-oor-tot-oor-, en desgewenst herstel-van-geloof-in-de-goedheid-van-de-mens-garantie!
Nieuwsbrief 1: Klaar voor de start?
Nieuwsbrief 2: De Geefmaand is losgebarsten, en hoe!
Nieuwsbrief 3: De Geefmaand, een tussenstand
Nieuwsbrief 4: Met kleine liefdevolle gebaren het verschil maken
En nieuwsbrief 5 verschijnt morgen.