Vandaag ging de internationale Random Acts of Kindness Week van start. De Verdubbeldame hoorde er gisteren pas van, toen Mirjam haar vroeg mee te doen. Als de wiedeweerga begon de Verdubbeldame een wervingscampagne. En met succes, want 18 mensen lieten weten dat ze wilden deelnemen: Gieta, Jacqueline, Bianca, Jocyta, Sabine, Marianne, Johmar, Franca, Firma Fluitekruid, Cora, Martine, nog een Martine, Ronald, Heleen, Joke, nog een Joke, Lin en Margriet. Margriet wilde nog niet beloven dat ze eraan toe zou komen in deze hectische week, dus voor het gemak tellen we die als halve deelnemer. Met Mirjam en de Verdubbeldame erbij zijn dat er 20. Of 19,5 dus. Geweldig, zoveel spontane aanhakers!
Drempel
Om potentiële deelnemers vliegensvlug over de streep te trekken had ze de omschrijving van 'random acts of kindness' heel laagdrempelig gehouden: "Zomaar iets aardigs doen voor een bekende of onbekende. Iemand vriendelijk toelachen, een ander voorlaten bij de kassa of dat laatste plekje in de bus gunnen, oude kleren of spullen doneren aan een goed doel, een verwaarloosde vriendschap oppikken, of iemand met een complimentje, een kaartje of een telefoontje laten weten dat je om hem of haar geeft." Op facebook leverde dat reacties op in de trant van: "Dat doe ik altijd al," en "Ik vind het eigenlijk heel vreemd dat daar een speciale week voor ingepland moet worden." Tja, zo had ze het nou ook weer niet bedoeld.
Misschien gaat het meer om juist een stapje verder zetten dan je normaal gesproken zou doen? Een weekje een nog scherpere bril opzetten, om bewust te speuren naar gelegenheden om iets aardigs te doen?
De Verdubbeldame: dag 1
Voorrang
- Toen de Verdubbeldame vanochtend naar haar werk fietste gaf ze auto's steeds voorrang. Normaal gesproken hoopt ze altijd heel erg dat auto's haar voor laten gaan, en ze vindt het altijd reuze attent van haarzelf als ze dat beloont met een hoofdknik of vinger richting bestuurder. Maar dat het nog veel vriendelijker is om de automobilist voor te laten gaan, dat kwartje viel pas vandaag.
Collegialiteit
- Ze nam de tijd om enkele collega's te vragen hoe het met ze gaat en hoe hun weekend was, en bood aan koffie of thee te halen (wat ze op een na al bleken te hebben). Eigenlijk heel normaal, maar in de werk-hectiek schiet dat er wel eens bij in.
Daklozenmaaltijd
- Er stonden op het werk nog wat Fair Trade etenswaren uit een resterend kerstpakket. Thee, pandanrijst en Thaise curry. Toen ze zeker wist dat niemand die wilde stak ze ze in haar tas. Bij de Albert Heijn stond een mooie Oosteuropese dame de Straatkrant te verkopen. De Verdubbeldame aarzelde of ze haar de etenwaren durfde te geven. Gegeneerd zich en bang voor afwijzing liep ze een meter langs haar heen, en toen toch weer terug. "Heeft u hier misschien belangstelling voor?" De mevrouw keek even verbaasd, maar leek wel geïnteresseerd. De thee en de rijst, die herkende ze, maar wat was dat andere? De Verdubbeldame probeerde in steenkolen-Nederlands uit te leggen wat ze met het pakje kon doen. Bij het weglopen bedacht de Verdubbeldame met schaamte dat ze er vanuit gegaan was dat de mevrouw een thuis en een keuken heeft. Wat bij nader inzien nog niet zo vanzelfsprekend is bij een daklozenkrantverkoper. Oeps. Geld geven is zoveel makkelijker!
Advies
- Bijna tien jaar geleden gaf de Verdubbeldame in Leiden bijles aan een vluchtelingkind dat toen naar de basisschool ging. Nog steeds weet het inmiddels 18-jarige meisje de Verdubbeldame te vinden als ze tegen dingen aanloopt waar haar ouders haar niet bij kunnen helpen. Vandaag vroeg ze de Verdubbeldame om hulp met zorgverzekeringskwesties. Zo goed als kwaad als het kon probeerde de Verdubbeldame haar te adviseren. En: ze ging eindelijk concreet in op haar terugkerende vraag "Wanneer kom je nou eens langs?" "Wat dacht je van volgende week vrijdag?"
In de bonen
- Het was na tienen toen de Vermeerdermeneer de sleutel in het slot stak. Hij kwam rechtstreeks van een borrel, en wilde nog even welterusten zeggen voor hij naar zijn eigen huis zou gaan, twee verdiepingen lager. Op de borrel had hij alleen wat kleine borrelhapjes kunnen scoren, dus zijn maag rammelde: "Ik ga snel naar huis een boterham eten." "Nee joh, heb je zin in een bonenschotel?" De Verdubbeldame snelde naar de keuken om een lekker hapje op te warmen. Er zat prei en ananas in, en dat vindt de Vermeerdermeneer eigenlijk heel vies. Maar de Verdubbeldame vond het wel weer mooi geweest met die kindness van vandaag.
Hoe was jullie eerste dag?
Martine beschreef haar eerste RAK-dag op haar blog Geef met je hart.
