De Verdubbeldame organiseert een kunstexpositie (72)

Sommige verdubbeldaden blijven, hoe mooi en bijzonder ze ook zijn, een hele poos onuitgevoerd. Misschien juist omdát ze zo mooi en bijzonder zijn. Want dat maakt het voor de Verdubbeldame lastig ze te kopiëren. Dat gold zeker voor het verdubbelverzoek van Nicoline (verdubbeldaad 72). Een groep kankerpatiënten die elkaar door kunst aan de muur beter leren kennen, daar moest de Verdubbeldame heel wat tegenover stellen... 

Het verdubbelverzoek

Vorig jaar mei kreeg de Verdubbeldame een email van Nicoline, de moeder van een goede vriendin. Nicoline vertelde dat ze twee maal per week met een vaste groep kankerpatiënten de fysiotherapieafdeling in een ziekenhuis bezocht om samen te fitnessen:

"Daar viel mij op dat aan de muur alleen medische platen hingen. B.v een plaat met illustraties en teksten over longproblemen. Dat was weinig opwekkend om naar te kijken, dat begrijp je wel. Zeker in onze, toch wel niet zo inspirerende omstandigheden. Ik, en ook onze medecliënten hebben daar wat over gezegd, maar er veranderde niks. Toen heb ik voorgesteld om de muurversiering door de cliëntengroep zelf te gaan verzorgen."

De cliëntengroep sprak af dat iedereen bij toerbeurt de wandversiering zou verzorgen. Steeds mocht iemand de wand versieren met zelfgekozen schilderijen, foto's of posters. Na twee maanden zou de volgende aan de beurt zijn. Nicoline:

"Zo fungeert de fysiotherapieruimte als een kleine expositieruimte. Er wordt ook een schrift neergelegd waar alle cliënten die daar komen hun reacties op de wandversiering in kunnen schrijven."

Omdat Nicoline schildert en fotografeert mocht zij de spits afbijten.

Een van de schilderijen van Nicoline die ze ophing in de fysiotherapieruimte

Behalve dat de ruimte er nu een stuk gezelliger uitzag gebeurde er nog meer:

"Het gevolg was dat in onze groep een andere sfeer ontstond. De gespreksonderwerpen werden persoonlijker en positiever. De groepsleden gingen in eerste instantie reageren op de nieuwe 'kunst' aan de muur en in het schrift schrijven wat zij er van vonden. Maar al gauw kwamen ook hun hobby's, passies enzo meer aan bod. Ook bleken anderen, al was het met schroom, verlangend te zijn om aan de beurt te komen om iets naar eigen keuze op te hangen. Ook deelnemers uit andere oefengroepen die op de fysiotherapie-afdeling kwamen trainen werden enthousiast en wilden meedoen. Tot nu toe werkt het systeem heel goed en zijn de cliënten én de fysiotherapeuten heel enthousiast. Mijn vraag is deze: Kan je dit verdubbelen? Het hoeft natuurlijk niet in een fysiotherapieafdeling of in een ziekenhuis te zijn."

De Verdubbeldame was geraakt door het verhaal, maar ondernam nog niet direct actie om het initiatief te verdubbelen. Daar kwam deze maand na bijna anderhalf jaar verandering in...

Leuren bij de buren

De Verdubbeldame woont in een zogenaamd Centraal Wonen-project: een woongemeenschap waar ieder huishouden een eigen zelfstandige wooneenheid heeft, maar waar daarnaast nog een aantal gemeenschappelijke voorzieningen zijn. In oktober werd 'het Pandje' opgeknapt, de gemeenschappelijke huiskamer&bar. De eeuwenoude bierflesjes- en bierposterverzameling verdween, en maagdelijke muren verschenen. De uitgelezen kans een expositie te organiseren. De Verdubbeldame besloot er geen wisselexpositie van te maken, maar iedere bewoner tegelijkertijd de kans te geven iets van zijn of haar eigen kunnen te showen. Ze deed een oproepje in het buurtkrantje...

Daar reageerde maar één buurvrouw op. Toen begon ze maar met mensen bellen, persoonlijk aanspreken en gerichte mailtjes sturen. Dat zette meer zoden aan de dijk.

Kinderatelier

Samen met de vrijwilligers van het inpandige kinderatelier organiseerde ze een workshop voor de kinderen. Uit een grote verzameling printjes van beroemde meesterwerken mochten zij er eentje uitkiezen om te 'vervalsen'. Hundertwasser, Klee, Mondriaan en Monet werden uitgekozen en gedupliceerd.

Jonge meesters

Dagen was de Verdubbeldame in de weer met kunstwerken inzamelen, ophangsystemen bedenken, naamkaartjes maken, een gastenboek knutselen, enzovoort. Een buurvrouw hielp de schilderijen op te hangen. En ze kreeg Picassa, de kleindochter van Picasso, zover om uit Spanje over te komen om de tentoonstelling te openen.

Picassa maakt op weg naar het Pandje nog snel een selfie

Opening van de bewonersexpositie

Die ochtend was de Verdubbeldame haar 10-jarige buurmeisje E. tegengekomen. "Wil jij vanavond het lintje doorknippen?" Die taak nam het buurmeisje uiterst gewichtig op. Met een mooie feestjurk, een panty en een opgemaakt gezichtje (en met pantoffels, dat dan weer wel) verscheen ze om zes uur ten tonele. De ruimtes waren inmiddels volgestroomd en de "Oh"s en "Ah"s waren niet van de lucht bij de aanblik van de getransformeerde muren.

Bijna alle werken bij elkaar

Na een kort praatje van Picassa was er was een inieminielintje, gebonden om een inieminieschilderijtje, dat doorgeknipt werd met een inieminieschaartje. Er is geen foto van dat knipmoment, dus Picassa en buurmeisje maakten later nog even een 'alsof'-foto.

De vreselijk fout belichte 'alsof'-foto

Eerst was er soep (bij wijze van champagne), en daarna volgde een gezamenlijke tour langs alle schilderijen. De maker vertelde wat over zijn of haar werk, en Picassa en het publiek stelden aanvullende vragen.

Een paar foto's van toen iedereen nog zat te eten:

 
In plaats van een algemeen gastenboek had de Verdubbeldame een boek gemaakt waar mensen per 'kunstenaar' een reactie konden achterlaten. Naar aanleiding van de schilderijen ontstonden her en der leuke, persoonlijke gesprekjes, en buren ontdekten onbekende kanten van elkaar.

Catalogus en gastenboek ineen, en je ziet ook het doorgeknipte lintje

 

Per 'kunstenaar' een beschrijving, foto's van het werk en schrijfkader

Een groepje buurvrouwen bestudeert de werken

De tentoonstelling blijft nog een maand hangen, maar er zijn al stemmen opgegaan om er een doorlopende bewonersexpositie van te maken, met steeds andere werken.

Terwijl de Verdubbeldame voorbereidingen trof voor de tentoonstelling hoorde zij dat Nicoline inmiddels slecht nieuws heeft gekregen over de ontwikkeling van haar ziekte. Ze hoopt dat het verhaal van de 'verdubbelde' tentoonstelling een lichtpuntje mag zijn.

Verdubbelaars

Toen de Verdubbeldame de verdubbeldaad beschreef kwamen er hier en hier reacties van mensen die het idee mooi vonden en na wilden denken of zij er ook iets mee konden. De Verdubbeldame hoort graag tot welke vervolgen dit heeft geleid.