De Verdubbeldame kreeg onlangs een verdubbelverzoek van Pixie:
"Hallo, hier ben ik,- voorzichtig- met een dubbelverzoek. Voorzichtig omdat ik niet weet of het wel voldoet. Je ziet maar. Elke dag iemand oprecht en duidelijk bedanken. Dit kan persoonlijk, in een brief, in een mail, via sms of desnoods via de postduif. Dit lijkt misschien klein, maar mijn ervaring leert dat daar zéér vaak hele leuke dingen uit volgen. Een oprechte "dank je wel" opent deuren en is enkel positief en dat roept weer een positieve reactie op. En soms komt er dan een kettingreactie."De Verdubbeldame stelde Pixie voor om er een uitdaging van een week te maken: zeven dagen lang minimaal een persoon per dag duidelijk en oprecht bedanken. Pixie stemde in:
"Een week is prima hoor! Ik doe het zelf ook en eerst dacht ik, elke dag dat gaat nooit lukken maar meestal dus wel. Vb heb iemand bedankt dat ze mij voor een vergadering in cc had gezet (aan mij gedacht had dus) en na het bedankje kreeg ik een vraag van haar of ik mee reed naar die vergadering...en dat was de start van carpoolen...en een nieuw contact. Leuk toch! en zo heb ik er nog wel een paar :-)"Dankjewel!
De laatste week van juni was Dankjewel!-week voor de Verdubbeldame. Ze begon wat schaapachtig en giechelig, door mensen wat te overdreven te bedanken en dan meteen erna te vertellen over de verdubbelactie, als een soort excuus voor haar overdreven gedrag. Gewéldig oprecht klonk dat dus, maar niet heus. Ze gaf een nieuwe actieve verdubbelaar een publiekelijk bedankje voor haar inzet, maar met zoveel poeha dat deze zich totaal overrompeld voelde. Niet de bedoeling!
Maar na een paar dagen ging het beter, en leerde ze bedankjes oprechter te brengen en beter te doseren. In plaats van eenmaal per dag een persoon oprecht en duidelijk te bedanken begon ze zoveel mogelijk momenten te grijpen om mensen te bedanken, zonder het te theatraal te brengen. Ze lette op ogenschijnlijke vanzelfsprekendheden die eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn. Een man die zijn auto stilhield om de Verdubbeldame te laten oversteken. Cliënten op haar werk die hielpen met opruimen of koffie schenken, iemand die opzij stapte om de Verdubbeldame op haar fiets langs te laten, etc. Bijna wilde ze teruglopen naar de fysiotherapeut, omdat ze zich met een schok besefte dat ze vergeten was deze te bedanken (dat heeft ze niet gedaan hoor, maar de week erna kreeg de therapeut natuurlijk wel een dankjewel).
Of het iets deed met de mensen die ze bedankte was vaak niet duidelijk, maar dat er iets aan haar eigen innerlijke houding veranderde merkte ze wel direct. Dit werd voor de Verdubbeldame dan ook de kern van deze verdubbeldaad: een innerlijke houding van dankbaarheid oefenen. In het verkeer was haar bedankje aan bestuurders die haar voor lieten vaak niet eens hoorbaar, maar de bijgaande glimlach of hoofdknik kwam hopelijk wel over. Ze nam zich voor deze innerlijke houding vast te houden, en merkte dat ze de weken erna inderdaad vaker vriendelijk dankjewel zei.
Verdubbelaars
Jocyta liet direct weten dat ze mee zou doen: "no.84! ik ga meedoen! En hierbij voeg ik meteen daad bij het woord: Alle enthousiaste en inspirerende volgers van dit blog wil ik bedanken...... Met zn alleen de wereld mooier maken geeft mij zo'n rijk en dankbaar gevoel!" Ze noemde het wel "een van de acties die dus niet moeilijk zijn" omdat een dankbare instelling al 'in haar systeem zit': "[Ik] doe het eigenlijk altijd. maar nu wel bewust.” Toen ze een kledingruilbeurs bezocht heeft ze: "de dames van de organisatie complimenten gemaakt en bedankt."
Ook Mirjam deed graag mee. Halverwege de week gaf ze een update: "Ik ben zeeeeeeeeer goed bezig met verdubbeldaad 84! Van te voren (sterker nog, vanmorgen nog) dacht ik dat het flink lastig zou worden, maar heb vandaag zomaar spontaan 3 zeer welgemeende en welverdiende BEDANKTen uitgesproken. Had ik anders ook wel gedaan, maar beslist met wat minder aandacht en nadruk. Leuk!!" Na afloop van de week vertelde ze: "het was makkelijker dan ik dacht, van te voren dacht ik dat ik het lastig zou vinden om 'bedank'momenten te vinden." Ook zij ontdekte dat het niet zozeer om de woorden gaat, als wel om de houding: "het gaat er niet zo zeer om wat je zegt, het gaat erom dat je een ander met aandacht benadert. vind ik." Op haar blog Mirjam Down Under schreef ze een stukje over de week.
Dromer Doet ’T nam ook deel, en meldde mooie ervaringen: "Mijn week van bedanken was heel leuk! Vriend, vriendinnen en familie waren soms wel verrast. Blijkbaar werkt het aanstekelijk, want mijn vriend en ik zijn elkaar bewuster gaan bedanken en waarderen! Ik merk aan mezelf dat ik de waardering van mijn vriend voor d e kleine dingen, zoals het doen van de was, of het persen van een sapje voor hem, heel prettig vind. Op de een of andere manier is het leuker om hem ergens een plezier mee te doen. En andersom merk ik dat dit voor hem ook geldt. Ik merkte dat het bewust bedanken met mijn vriendinnen een soort verdieping in gesprekken bracht. Toen k een van mijn vriendinnen vertelde hoe belangrijk ze voor me was, en hoe fijn ik het vond dat ze er voor me was in moeilijkere tijden, merkte ik dat ik me toch kwetsbaarder opstelde. Mijn hart ging er een beetje meer open van zeg maar, haha. Het contact is er warmer en nog opener van geworden! Dat bewust bedanken hou ik er dus zeker in!"
Wil je ook ervaren hoe het is om mensen met dankbaarheid tegemoet te treden? De Verdubbeldame daagt je uit om het eens uit te proberen. Je eigen Dankjewel!-week uitroepen kan op elk moment.
