Blogster 'Puur en Groen' stelde de Verdubbeldame al in februari voor de uitdaging om een week geen plastic verpakkingen te kopen (verdubbeldaad 17). De Verdubbeldame hikte daar zo tegenaan, dat lezeres Lin aanbood om met haar mee te doen. Samen besloten ze om de week samen te laten vallen met de internationale Zero Plastic Week, waarin de lat nog een stukje hoger ligt dan alleen het vermijden van verpakkingen. Deze week kwam daar bovenop het verdubbelverzoek van Firma Fluitekruid om deel te nemen aan de Zero Plastic Week. Goed, een week lang absoluut geen nieuw plastic het huis binnenhalen was dus het devies. Niet de meest eenvoudige opgave, maar de Verdubbeldame ging vol goede moed van start.
Lees hier hoe het de Verdubbeldame op dag 1 t/m 4 verging. En hieronder over hoe ze het er op dag 5 t/m 7 vanaf bracht.
Vrijdag, dag 5: Minor fail!
Die bleekselderij, dat zit de Verdubbeldame toch nog niet helemaal lekker. Dat móet toch ergens onverpakt te krijgen zijn? De biobezorger had het niet, biowinkel Zonnemaire had het niet, AH had het niet en de Turk had het niet. Tegen beter weten in fietst de Verdubbeldame naar de grote biosupermarkt Gimsel. Ze koopt daar elke week bleekselderij voor haar groentesapjes, maar dan zit het altijd in een nutteloos plastic jasje.
Maar vandaag... alsof het zo moest zijn! Dit is magie, dit is synchroniciteit, dit is een interventie van hogerhand, de magische hand van de Grote Plastic Hero!
Of in ieder geval gewoon een hele grote bleekselderij zónder plastic!
Of in ieder geval gewoon een hele grote bleekselderij zónder plastic!
 |
| Bleekselderij zonder plastic, het kan dus toch! |
En niet zomaar groot, het zijn reusachtige stelen met weelderige pluimen groen. De Verdubbeldame adopteert (dat woord lijkt haar hier op z'n plek) direct een stronk. Hij reikt tot ver buiten haar winkelmandje.
De Verdubbeldame heeft net weer een ontzettende cheese craving. Niet dat ze normaal gesproken zoveel kaas eet - zelden eigenlijk - maar haar kuur van biologische sappen heeft een monster geschapen dat alleen maar aan kaas kan denken. Op de kaasafdeling is het een zee van plastic. De Verdubbeldame trekt echter de stoute schoenen aan, en vraagt de kaasdame of er voor haar ergens een stukje afgesneden kan worden, dat dan in haar eigen zakje mag. En zowaar, het mag!
Dan naar de bulkafdeling voor wat gemengde rauwe noten en pompoenpitten.
De Verdubbeldame tapt ze in haar Re-sack zakjes van ongebleekte katoen.
Op naar de kassa, waar ze zich zoals altijd het leplazarus zal schrikken van de kassabon. Bij de kassa ontspint zich een bizarre conversatie. Volgens de logica van de kassière is plastic wel goed als je het na gebruik gewoon weg kunt gooien. De hele magische sfeer rond de bleekselderij is in één klap weg.
Al lijkt hij er zelf niet mee te zitten, die bleekselderij. Vrolijk steekt hij uit de rugzak van de Verdubbeldame.
's Avonds staat er een etentje met collega's op het programma. In het restaurant bestelt de Verdubbeldame een thee. Daar kan plastictechnisch niet zo veel aan mis gaan, toch? Verkeerd, het koekje zit verpakt in plastic, en alle kruidentheetjes ook. De zorgmanager is de redder in nood. Uit haar handtas komt een verfrommeld pakje met zakjes kruidenthee en de Verdubbeldame kiest een zakje brandnetelthee. Het koekje laat ze liggen, in de hoop dat dat weer op het schoteltje van een volgende klant belandt.
Op de terugweg duikt ze nog even de C&A in. Ze koopt met 40% vlaggetjeskorting twee leggings van biokatoen. Met in elke legging twee kleine plastic fliebeltjes waarmee de papieren labels aan de legging bungelen. Op het laatste moment is de Verdubbeldame dus toch nog voor plastic gezwicht, zij het in een ieniemienie beetje.
Zaterdag, dag 6: Minor fail
Ecowijk het Groene Dak in Utrecht bestaat 20 jaar en dat wordt gevierd. Op het programma staat een talkshow met gasten die elk op hun eigen manier bezig zijn met duurzaamheid en ecologisch leven. De Verdubbeldame is uitgenodigd om te vertellen over haar verdubbeldaden. Na afloop krijgt ze een cadeaubon en een boek over de ecowijk. Het inpakpapier en de bloemetjesdecoratie is vastgezet met plakband. Van plastic. Maar een kniesoor die daar over valt, toch?
 |
| Bijensurvivalpakket van Greenpeace met een plastic venstertje in de envelop |
Zondag, dag 7: Plasticvrij!
De Verdubbeldame en de Vermeerdermeneer maken een kop-of-munt wandeling. De Vermeerdermeneer gooit een stuiver omhoog. Bij kop wordt er rechts afgeslagen, bij munt linksaf en als de munt op straat valt gaan ze rechtdoor. Een heleboel zwerfplastic komen ze onderweg tegen. Op straat, in de bosjes, in het water en in de nesten van broedende meerkoeten. De Vermeerdermeneer raapt alle plastic doppen op die ze tegenkomen. Een buurvrouw spaart ze op om ze in te ruilen voor een blindengeleidehond.
Einde van de Zero Plastic Week
De Zero Plastic Week zit er op. De Verdubbeldame dacht dat ze dat varkentje wel even zou kunnen wassen, een week zonder nieuw plastic. Ze had er geen rekening mee gehouden dat ze het toch niet altijd zelf voor het kiezen zou hebben, en dat plastic op de meest onverwachte momenten en manieren haar leven binnendringt.
Plakband op lieve cadeautjes en Marktplaatsbestellingen, plastic om een lekker blok chocola dat ze cadeau kreeg, plastic vensters in kringlooppapieren Greenpeace enveloppen, kruidenthee in het restaurant die per stuk in plastic verpakt is, kassières in biowinkels die een zakje met plastic venster willen opdringen, plastic bakjes en zakjes in de groentekrat van de bioleverancier... Allemaal plastic dat de Verdubbeldame niet aan zag komen en vaak niet met goed fatsoen kon weigeren. Twee maal zwichtte ze ook zelf: biokatoenen leggings in de aanbieding, met een draadje plastic waar het prijskaartje aan bungelde. En een fietszadel, waarvan de Verdubbeldame een moment vergat dat dat óók van plastic was.
De Verdubbeldame is weer flink met de neus op de feiten gedrukt in wat voor een plastic samenleving we leven; hoe krachtig je zelf het heft in handen kan nemen door plastic te weigeren en voor alternatieven te kiezen, maar ook hoe onontkoombaar het accepteren van plastic in je leven vaak ook is.
En dan sluit de Verdubbeldame de week nu "life in plastic, it's fantastic" af: klikkerdeklik.
